Wycieczka do Krakowa i Oświęcimia

Nie ma w Polsce drugiego tak charakterystycznego obiektu i chociaż stolicą od 400 lat jest Warszawa, w umysłach rodaków to właśnie Wawel jest symbolem władzy królewskiej i świadkiem kształtowania się polskości. Górujący nad miastem, spoglądający z wapiennego wzgórza reprezentuje siłę i znaczenie kraju w czasach jego największej świetności. Zamek początkowo miał postać drewnianą, a jego kamienne mury zaczęto wznosić w XI wieku, rozpoczynając od Rotundy Najświętszej Marii Panny, czyli obecnej zamkowej kaplicy. Przez kilka stuleci kamienne mury zastępowały drewniane, a po pożarze w XV wieku przebudowano zamek na Wawelu całkowicie. Dziś można podziwiać jego baszty: Sandomierską, Senatorską, Złodziejską, Herbową i Wazów, Wieżę Sobieskiego, czy Kryptę Leonarda.

W Krakowie jest ponad 120 kościołów, a większość to obiekty zabytkowe, liczące setki lat. Poza Kościołem Mariackim na Rynku Głównym zachwycają XIV-wieczne budowle, Kościół Bożego Ciała, Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty, Katedra św. Wacława i św. Stanisława, szereg kościołów z XI wieku i tych starszych, już po przeniesieniu stolicy. Samo centrum miasta to oczywiście najważniejszy i największy plac, czyli Rynek Główny. To tutaj można podziwiać słynne Sukiennice, Kościół Mariacki, wieżę ratuszową, kościół św. Wojciecha i około 40 średniowiecznych kamienic. Na szczególną uwagę zasługują Sukiennice, które były pierwszym w historii miasta centrum handlowym. Nazwa pochodzi od kramów sukiennych, wybudowanych na polecenie Władysława Wstydliwego jako szereg kamiennych konstrukcji oddzielonych uliczkami. Dzisiejszą postać obiekt zyskał po odbudowie w XVI wieku, a ówczesny architekt nadał mu bardziej artystyczny wygląd, dodając arkadową attykę i maszkarony. Uzupełnieniem głównego placu Krakowa jest Mały Rynek z szeregiem zabytkowych budynków. Miasto otaczają jeszcze resztki murów obronnych, wśród których widnieje Barbakan. Jest tu również słynna Brama Floriańska oraz kilka zachowanych baszt.

Będąc w Krakowie nie sposób nie wybrać się do oddalonego o 70 kilometrów Oświęcimia, gdzie mieści się Obóz koncentracyjny Auschwitz – Birkenau. Obóz wpisany został w 1979 roku na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, jako miejsce związane z holocaustem i masowym ludobójstwem. Założony jako obóz pracy stał się miejscem terroru i eksterminacji. Pierwszy transport więźniów politycznych dotarł do Oświęcimia w czerwcu 1940 i zapoczątkował regularne transporty zwożące ludzi z terenów Polski i Europy. Początkowo była to „inteligencja”, więźniowie z innych obozów, jeńcy wojenni oraz stanowiący największy odsetek Żydzi. Celem istnienia obozu był masowy i systematyczny proces wyniszczania, a następnie uśmiercania przebywających w nim więźniów. W 1941 r. we wsi Brzezinka, położonej około 3 km od głównego obozu, hitlerowcy założyli nowy obóz o nazwie Auschwitz II Birkenau. W latach 1942-1945 przebywało tam i zmarło około 1,5 mln osób. Większość z nich (90%) stanowili Żydzi, Polacy, Cyganie, Rosjanie i więźniowie z 28 krajów Europy, ludzie wszystkich narodowości, przekonań politycznych i religijnych. Po wojnie obóz został przekształcony w muzeum ludobójstwa. W obozie jest kilka charakterystycznych miejsc, szczególnie mocno dokumentując piętno śmierci wszechobecne w tym miejscu. Należą do nich: Brama główna z umieszczonym nad nią napisem „Arbeit Macht Frei – Praca czyni wolnym”, Blok 10, gdzie odbywały się szczególnie okrutne eksperymenty medyczne, Blok 11, znany jako Blok Śmierci, w którym ludzie byli mordowani pod "Ścianą Śmierci" i znajdująca się poza obozem komora gazowa, w której zginęło 70.000 osób w latach 1940-1943. Obecnie zwiedzający mają możliwość zwiedzenia obozów: Auschwitz I i Auschwitz II Birkenau oraz obejrzenia filmu zrobionego po wyzwoleniu obozu, ukazującego wstrząsający obraz tego miejsca.